အိတ္ဇဲ ဖြင္႔ၿပီး အလုုပ္စရမွာ သိသိနဲ႔လည္း

တကယ္တမ္းက ဖဘတက္ၿပီး ကိုုယ္႔ဖလင္ေပ႔ခ်္မွာပဲေရးခ်င္ရာေရးတင္လုုိက္မိေတာ႔တယ္

ဘဝ ဆိုုၿပီးေတာ႔လည္း ကိုုယ္႔ထက္အေျခအေနဆိုုးသူေတြမၾကားခ်င္ေအာင္ မညည္းခ်င္

ေနစရာရယ္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရာကိုုမေရြးနုုိင္

ေန႔တဓူဝလုုပ္ေနရတာေတြက ကိုုယ္စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ရာ နည္းပါးလာေနရင္း

ဘယ္ေန႔ အေဝးဆံုုးကိုုေျပးနုုိင္မလဲကိုုလည္း ေမွ်ာ္ေမာ

ဒီသံသရာတေၾကာကေတာ႔ျဖင္႔ အေမာဆံုုးပဲမ်ားလား လိုု႔

ဇာတ္ကနာ။

ငါ ဘယ္သူ လုုပ္ရမလဲ
ငါ႔ အိုုမင္းခ်ိန္ ဘယ္မွာထားရမလဲ
ငါ ေသမယ္႔စကၠန္႔ပိုုင္းမွာ ဘယ္ျပတင္းေပါက္ကိုု ေရြးမလဲ
ေဘးမွာ ဘယ္သူ႕ကိုုထားမလဲ
ဘယ္သူ႕ကိုု အရင္သြားခိုုင္းမွာလဲ
ဘယ္သူေတြက ႏႈတ္ဆက္ၾကမွာလဲ
ဘယ္ေတာ႔ဆိုုတာထက္
ဘယ္မွာ ဆိုုတာ ပိုုအေရးၾကီးေနရသလိုု
ဘယ္လိုုဆိုုတာေတာင္ သိပ္မေတြးအား
နိုုင္ငံေပ်ာက္သူ ဘဝ။